هرکسی عاشق شود کارش به عصیان می کشد

عشق آدمهای ترسو را به میدان می کشد

گرچه از تقدیر آدم ها کس آگاه نیست

رنج فال قهوه را عمری ست فنجان می کشد

سیب راحوا به آدم دادو شیطان شد رجیم!!

آه از این دردی که یک عمر است شیطان می کشد

آسمان نازا که باشد رود می خشکد ولی

رنج این خشکیدگی را آسیابان می کشد

کی خدا در خاطرات خلقتش خطی سیاه

عاقبت با بغض دور نام انسان می کشد؟؟


نه! خدا تا لحظه ی مرگ از بشرمایوس نیست

انتهای هرزگی گاهی به ایمان می کشد

خوب می دانم چرا با من مدارا می کنی

جور جهل بره را همواره چوپان می کشد

برده داران خوب می دانند کار خویش را

برده وقتی اسیر شد کارش به طغیان می کشد

• زير باران غزلي خواند دلش تر شد و رفت 
• چه تفاوت که چه خورده است غم دل يا سم 
• آنقدر غرق جنون بود که پرپر شد و رفت 
• روز ميلاد همان روز که عاشق شده بود
• مرگ با لحظه ميلاد برابر شد و رفت 
• او کسي بود که از غرق شدن مي ترسيد 
• عاقبت روي تن ابر شناور شد و رفت 
• هر  غروب از دل خورشيد گذر خواهد کرد 
• دختري ساده که يک روز کبوتر شود و رفت

اين زندگي مجال به عاشق نمي دهد

جز فرصت زوال به عاشق نمي دهد

هنگام سهم بندي خوبي زندگي

يک درصد احتمال به عاشق نمي دهد

در فکر يک سفر به ديار تو ام ولي

انديشه ها که بال به عاشق نمي دهد

اين روزها خساست اين شهر لعنتي

يک پلک هم خيال به عاشق نمي دهد

شايد حضور گرم تو بارآورم کند

اين نامه ها که حال به عاشق نمي دهد

گفتي چرا اسير غم زندگي شدم

چون فرصت سوال به عاشق نمي دهد

فرزند شعر حافظم و پير سرنوشت

معشوقه را که فال به عاشق نمي دهد

به گل گفتم: "عشق چیست؟" گفت: "از من خوشگل تر است..."

به پروانه گفتم: "عشق چیست؟" گفت: "از من زیبا تر است..."

به شمع گفتم: "عشق چیست؟" گفت: "از من سوزان تر است..."

به عشق گفتم: "آخر تو چیستی؟" گفت: "نگاهی بیش نیستم